Wraz z coraz większym przywiązywaniem w naszym kraju uwagi do aspektów ekologicznych dużą popularność zyskał tak zwany dom pasywny. Jest to wynikiem przede wszystkim coraz większej świadomości ekologicznej inwestorów, jak również dużo bardziej radykalnych wymogów, jakie określają przepisy budowlane. Dom pasywny kusi również tym, iż jego eksploatacja jest dużo tańsza, w porównaniu z budynkami wzniesionymi w technologii tradycyjnej. Wiele osób może jednak zniechęcić odwrotnie proporcjonalny do kosztów użytkowania, fundusz potrzebny na wzniesienie tego rodzaju budynku.
Cechą charakterystyczną jaką posiada każdy dom pasywny jest odpowiednio dobrana pod względem grubości oraz jakości odpowiednia izolacja termiczna, występująca w bardzo dużej ilości, gdyż to ona ma zapewnić zmniejszenie strat ciepła w obiekcie.
Tego rodzaju budownictwo nie wiąże się z opracowywaniem nowych technik wznoszenia obiektów, lecz opiera się na wykorzystaniu przy jednoczesnym ulepszeniu i dostosowaniu do swoich potrzeb technologii, które są efektywnie wykorzystywane od wielu lat.
Każdy dom pasywny jest ponadto wyposażony w wentylację mechaniczną, której głównym elementem jest rekuperator. Wykorzystywane są również odnawialne źródła energii, mające postać między innymi kolektorów słonecznych, jak również pompy ciepła.
Choć technologia ta jest najbardziej rozpowszechniona wśród domów jednorodzinnych, to z powodzeniem może być ona stosowana w innych obiektach, jak na przykład szkoły, budynki przemysłowe, hale sportowe, a także hotele.
Często spotykanym błędem, występującym nawet u ludzi pracujących wiele lat w branży budowlanej, jest utożsamianie pojęcia dom pasywny oraz dom energooszczędny. Takie zjawisko jest jednak błędne i należy go unikać, gdyż obiekty te charakteryzują się zupełnie odmiennymi parametrami termoizolacyjnymi. Zasada jest taka, iż dom pasywny spełnia wymogi termoizolacyjne domu energooszczędnego, a przez to może być tak nazywany, natomiast zjawisko odwrotne nie może mieć miejsca. Różnica jest dostrzegalna przede wszystkim w odmiennym zapotrzebowaniu na nieodnawialną energię pierwotną, która w przypadku obiektów wzniesionych w technologiach tradycyjnych wynosi sto dwadzieścia kilo wato godzin na metr kwadratowy. Dla porównania, w przypadku domów energooszczędnych wielkość ta osiąga wartość pięćdziesięciu kilo wato godzin na metr kwadrat, a dom pasywny charakteryzuje się zapotrzebowaniem energetycznym wynoszącym jedynie piętnaście kilo wato godzin na metr kwadrat. Są to standardy, które zostały opracowane na poziome Unii Europejskiej, a za kilka lat będą obowiązkowe dla wszystkich obiektów, co będzie wiązało się bezpośrednio z koniecznością przeprowadzenia licznych oraz kosztownych modernizacji. Skutkuje to również tym, iż zapobiegawczy inwestorzy już dzisiaj decydują się na wznoszenia obiektów spełniających najbardziej wyśrubowane europejskie standardy.
Należy mieć świadomość, iż dom pasywny wymaga znacznie bardziej szczegółowego oraz pracochłonnego przygotowania, niż ma to miejsce w przypadku obiektów wznoszonych w technologiach tradycyjnych. Pierwszym problem z jakim przyjdzie się zmierzyć inwestorowi jest wybór działki budowlanej, na jakiej ma stanąć obiekt. Wielkość parceli musi bowiem umożliwiać wzniesie obiektu w taki sposób, który umożliwia jego najbardziej korzystne pod względem energetycznym usytuowanie względem stron świata. Pod tym względem najbardziej korzystnym jest, aby dom pasywny posiadał najbardziej rozbudowaną elewację południową, którą warto jest wykonać jako całkowicie lub częściowo przeszkloną. Wynika to z faktu, iż jest ona w ciągu dnia najbardziej wyeksponowana na promienie słoneczne, przez co pozwala na wykorzystanie największej ilości energii odnawialnej.Ze względu na specyfikę budownictwa, które ukierunkowane jest na wykorzystanie naturalnych źródeł energii, wszelkie nieruchomości, które uniemożliwiają wzniesienie budynku w sposób eksponujący go na promienie słoneczne nie są odpowiednie. Wobec tego dom pasywny nie może znajdować się również w bliskim sąsiedztwie wysokich drzew, których nie można ściąć.
